Od lat sześćdziesiątych Wrocław znany jest w świecie jako silny ośrodek chemii i fizyki. Cechą charakterystyczną stworzonej przez profesorskie małżeństwo Trzebiatowskich szkoły było powoływanie interdyscyplinarnych zespołów badawczych.

Prof. Włodzimierz Trzebiatowski wspólnie z prof. Romanem S. Ingardenem założył Instytut Niskich Temperatur i Badań Strukturalnych PAN oraz był jego pierwszym dyrektorem. Zorganizował również Międzynarodowe Laboratorium Silnych Pól Magnetycznych i Niskich Temperatur PAN. Wrocław zawdzięcza mu rozwój rentgenografii strukturalnej, jak również metod badania materii w warunkach ekstremalnych – w bardzo niskich temperaturach oraz silnych polach magnetycznych.

Prof. Bogusława Jeżowska-Trzebiatowska stworzyła jeden z najsilniejszych w Europie ośrodków chemii i fizykochemii związków koordynacyjnych. Badania prof. Trzebiatowskiej dotyczyły zarówno syntezy, jak i struktury związków koordynacyjnych, ich właściwości spektroskopowych, magnetycznych, roli w procesach katalitycznych. Na szczególną uwagę zasługują badania związków metali ziem rzadkich, w tym technetu, renu i uranu.

W czasach komunizmu osiągnięcia małżeństwa Trzebiatowskich i ich uczniów przyciągały do Wrocławia uczonych z całego świata, dając wrocławskiemu środowisku naukowemu możliwość międzynarodowych kontaktów. Pionierzy i twórcy wrocławskiej chemii: prof. Bogusława Jeżowska-Trzebiatowska (z lewej) i prof. Włodzimierz Trzebiatowski (z prawej) w towarzystwie pierwszego rektora Politechniki Wrocławskiej – prof. Dionizego Smoleńskiego.