Cherubinowy wędrowiec (Cherubinischer Wandersmann) to zbiór wybitnych religijnych wierszy śląskiego poety i mistyka Johanna Schefflera. Ostateczna ich wersja ukazała się w Kłodzku w 1675 r. Motywem dominującym w wierszach jest miłość do Boga. Do najświetniejszych utworów poety należą ponadto: Święta uciecha duszy albo duchowne pieśni pasterskie i Epigramatyczne rymy duchowne.

Johannes Scheffler urodził się we Wrocławiu w 1624 r. Był lekarzem i wybitnym śląskim poetą religijnym okresu baroku. Pisał po niemiecku, choć przedstawiał się jako „syn polskiego szlachcica”. Tworzył pieśni religijne, utwory apologetyczne i aforyzmy. Studiował medycynę i prawo w Strasburgu i Lejdzie, a doktorat z medycyny i filozofii uzyskał w Padwie. Był nadwornym medykiem księcia Sylwiusza Nimroda Wirtemberskiego, pana Oleśnicy. Wychowany w duchu protestanckim, przeszedł na katolicyzm i wówczas zaczął podpisywać się jako „Angelus Silesius”. Stał się katolickim mistykiem i gorącym orędownikiem kontrreformacji.

W 1661 r. przyjął święcenia kapłańskie. Jako kapłan i lekarz ubogich służył w klasztorze św. Marcina we Wrocławiu. Zmarł w 1677 r.