Już w 1475 r., a więc ćwierć wieku po wynalezieniu przez Jana Gutenberga druku, został uruchomiony pierwszy warsztat drukarski we Wrocławiu. Jego twórcą był kanonik wrocławski Kasper Elyan. Ten znakomicie wykształcony duchowny studiował w Lipsku, Krakowie i Erfurcie.

Ze sztuką drukarską zetknął się bezpośrednio zapewne w Kolonii, gdzie swoją oficynę prowadził Ulryk z Zell, również absolwent erfurckiej uczelni. Elyan zdobyte tam doświadczenie, przede wszystkim znajomość kroju czcionek, wykorzystał później w swej wrocławskiej pracowni.

Pierwsze dwa znane dzieła, będące wynikiem jego pracy, ukazały się w 1475 r. – to najstarsze druki śląskie, jedne z najstarszych w tej części Europy. W ich skład weszły teksty łacińskie związane z życiem religijnym – Historia o przemienieniu Pańskim oraz Statuty synodalne biskupów wrocławskich. Do Statutów, zawierających lokalne wrocławskie regulacje kościelne, dołączone zostały trzy modlitwy w języku polskim: Ojcze nasz, Zdrowaś Maryjo i Wierzę w Boga.

Te najstarsze drukowane teksty polskie, których jedyny kompletny egzemplarz pochodzi z klasztoru norbertanek w Czarnowąsach, są obecnie przechowywane w Bibliotece Uniwersyteckiej we Wrocławiu.