Teatr został wybudowany z inicjatywy członków Towarzystwa Schillerowskiego, Georga Nietera i Georga Egera, w latach 1905–1906 według projektu berlińskiego architekta Waltera Hentschela przy współpracy wrocławskiego architekta Hermanna Wahlicha. Teatr był najnowocześniejszą i największą sceną we Wrocławiu. Jego widownia, która mieściła się na parterze i dwóch balkonach, liczyła 1760 miejsc – na parterze znajdowało się 760 miejsc, na pierwszym balkonie 600, na drugim 400 miejsc wraz z lożami od strony sceny. Widownia otoczona była wygodnymi garderobami i foyer, w którym znajdowały się bufety i szatnie.

Teatr był również jednym z najnowocześniejszych budynków ówczesnych Niemiec pod względem zabezpieczenia przeciwpożarowego oraz technicznego wyposażenia sceny. We wrocławskim budynku teatralnym zastosowano po raz pierwszy w Europie konstrukcję żelbetową, którą wykonała wrocławska firma Lolat Eisenbeton A.G.

Pojawiło się tam również nowoczesne elektryczne oświetlenie sceny i widowni. Scena o szerokości 26 metrów i głębokości 14,5 metra oddzielona była od widowni żelazną kurtyną stanowiącą zabezpieczenie przeciwpożarowe. Podobnie jak w Hali Targowej, wraz z nowoczesną konstrukcją wnętrza przyjęto dość tradycyjną formę architektoniczną elewacji – nawiązującą do secesji. Po zniszczeniach wojennych teatr odbudowano według projektu Andrzeja Frydeckiego, zmieniając wówczas jego pierwotny kształt architektoniczny. Po pożarze w 1994 r. budynek został gruntownie przebudowany według projektu Wiktora Jackiewicza.