Ołtarz św. Barbary uchodzi za najwybitniejsze dzieło późnogotyckiego malarstwa na Śląsku, w którym odbicie znalazły najważniejsze tendencje epoki mające źródło w malarstwie niderlandzkim, sztuce Nadrenii i południowych Niemiec. Była to nastawa ołtarza głównego wrocławskiej świątyni św. Barbary – przez wiele lat kościoła cmentarnego parafii św. Elżbiety. Pierwotnie ołtarz był zaopatrzony w dwie pary skrzydeł – ze scenami z życia św. Barbary, męczeństwem Chrystusa oraz koronacją Marii – które zaginęły w trakcie drugiej wojny światowej.