Theodor Mommsen (1817–1903) – historyk, archeolog, profesor prawa rzymskiego. Nagrodę Nobla otrzymał w 1902 r. za monumentalne dzieło historyczne Historia Rzymu. Powstawało ono w czasie jego wykładów na Uniwersytecie Wrocławskim w latach 1854–1857, fot. Archiwum Uniwersytetu Wrocławskiego.

Philipp Lenard (1862–1947) – fizyk. Nagrodę Nobla otrzymał w 1905 r. za prace nad promieniowaniem katodowym. Wykładał na Uniwersytecie Wrocławskim w roku akademickim 1894/1895, fot. Archiwum Uniwersytetu Wrocławskiego.

Eduard Buchner (1860–1917) – chemik. Nagrodę Nobla otrzymał w 1907 r. za badania nad procesami fermentacyjnymi pozaustrojowymi. Profesor Uniwersytetu Wrocławskiego w latach 1906–1911, fot. Archiwum Uniwersytetu Wrocławskiego.

Paul Ehrlich (1854–1915) – chemik i bakteriolog. Nagrodę Nobla otrzymał w 1908 r. za pionierskie prace nad immunologią. Pochodził ze Strzelina, ukończył Gimnazjum św. Magdaleny we Wrocławiu, studiował medycynę na Uniwersytecie Wrocławskim, fot. Archiwum Uniwersytetu Wrocławskiego.

Fritz Haber (1868–1934) – chemik. Nagrodę Nobla otrzymał w 1918 r. za opracowanie metody syntezy amoniaku z azotu i wodoru z atmosfery. Urodził się we Wrocławiu, uczęszczał do Gimnazjum św. Elżbiety, studiował na Uniwersytecie Wrocławskim, fot. SLUB / Deutsche Fotothek.

Friedrich Bergius (1884–1949) – chemik. Nagrodę Nobla otrzymał w 1931 r. za wynalezienie chemicznych metod wysokociśnieniowych, m.in. uwodorniania węgla kamiennego i brunatnego do węglowodorów ciekłych (benzyna syntetyczna). W latach 1903–1907 studiował we Wrocławiu i Lipsku, Wellcome Library w Londynie, fot. Wellcome Library.

Erwin Schroedinger (1887–1961) – fizyk, jeden z twórców mechaniki kwantowej. Nagrodę Nobla otrzymał w 1933 r. Jego prace dały początek matematycznemu ujęciu mechaniki falowej. Wykładał na Uniwersytecie Wrocławskim w 1921 r., fot. SLUB / Deutsche Fotothek.

Otto Stern (1888–1969) – fizyk. Nagrodę Nobla otrzymał w 1943 r. za wyznaczenie momentu magnetycznego protonu i deuteronu. Urodzony w Żorach, studiował i doktoryzował się w 1912 r. w zakresie chemii fizycznej na Uniwersytecie Wrocławskim, fot. Archiwum Uniwersytetu Wrocławskiego.

Max Born (1882–1970) – fizyk. Nagrodę Nobla otrzymał w 1954 r. za interpretację kwadratu funkcji falowej w równaniu Schroedingera jako gęstości prawdopodobieństwa znalezienia cząstki. Urodził się we Wrocławiu, syn profesora anatomii i embriologii Uniwersytetu Wrocławskiego, studiował na Uniwersytecie Wrocławskim, fot. SLUB / Deutsche Fotothek.

Karl von Frisch (1886–1982) – biolog i zoolog. Nagrodę Nobla otrzymał w 1973 r. za opis sposobu komunikowania się pszczół. W latach 1923–1925 profesor zoologii na Uniwersytecie Wrocławskim, fot. Archiwum Uniwersytetu Wrocławskiego.

Hans Georg Dehmelt (ur. 1922) – fizyk amerykański pochodzenia niemieckiego. Nagrodę Nobla otrzymał w 1989 r. za skonstruowanie pułapek jonowych. Urodził się w Görlitz (Zgorzelcu). W 1943 r. jako weteran bitwy stalingradzkiej w ramach programu wojskowego studiował fizykę na Uniwersytecie Wrocławskim, fot. Archiwum Uniwersytetu Wrocławskiego.