W latach 1906–1908 Hans Poelzig zaprojektował fabrykę na wrocławskiej Kępie Mieszczańskiej na zlecenie kupca zajmującego się handlem węglem i materiałami budowlanymi. Projekt zakładał powstanie kompleksu składającego się z dwóch różnej wysokości budynków, połączonych nadwieszonymi szklanymi łącznikami. Budowle założone na betonowym fundamencie miały być murowane, łączniki konstrukcji stalowej całkowicie przeszklone. W celu doświetlenia wnętrz fabryki w jednej z elewacji architekt zastosował całkowicie przeszklone, nadwieszone ściany o analogicznej konstrukcji. Poelzig ukształtował całą budowlę rzeźbiarsko, kontrastując tektonikę budynków ze szklanym łącznikiem i nadwieszonymi ścianami. Szklane ściany stanowiły zapowiedź tzw. curtain wall, głównego motywu awangardowej architektury lat 20. i 30. XX w. To właśnie ten element w projekcie Poelziga zafascynował Waltera Gropiusa, który zastosował i w pełni rozwinął pomysł szklanego narożnika bez podpór w powstałej parę lat później fabryce Faguswerke w Alfeld an der Leine.