Oficjalny dokument papieski obwieszczający włączenie księżnej śląskiej Jadwigi w poczet świętych Kościoła, sławiący ją jako dzielną kobietę, której nie były w stanie złamać przeciwności losu. Na dowód tych słów w dokumencie pojawiły się nie tylko regulacje dotyczące kultu liturgicznego związanego z nowo ogłoszoną świętą, ale też jej życiorys, poprzedzający pierwsze żywoty, i opis wybranych wydarzeń uznanych za cuda dokonane za jej wstawiennictwem.

Adresatem aktu, datowanego na 26 marca 1267 r., był polski episkopat z metropolitą gnieźnieńskim na czele, co wskazuje na ten właśnie krąg kościelny jako inicjatora starań o kanonizację i rozwój kultu jadwiżańskiego.

Oryginał bulli trafił do klasztoru w Trzebnicy, o co postarała się tamtejsza opatka Gertruda, córka św. Jadwigi. Po likwidacji opactwa w 1810 r., w ramach ogólnopaństwowej akcji sekularyzacyjnej w Królestwie Prus, dokument złożono we wrocławskim Archiwum Państwowym, gdzie pozostaje do dziś.